παραλειπόμενα

Είναι μια ταινία που ήθελα να συνδέσω με το μπλογκ αυτό, αλλά για κάποιο λόγο ποτέ δεν κόλλησε σε καμμιά ανάρτηση. Ίσως γιατί κολλάει σε όλες.

Εξαιρετική ταινία, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Μια πορνογραφική σχέση (Une liaison pornographique), σενάριο Philippe Blasband (Φιλίπ Μπλαμπάν), σκηνοθεσία Frederic Fonteyne (Φρεντερίκ Φοντέν), παίζουν Nathalie Baye (Ναταλί Μπάιγ), Sergi López (Σερζί Λοπέζ γαλλιστί, Σέρχι Λόπεθ ισπανιστί).

Μια γυναίκα βάζει αγγελία στην εφημερίδα ζητώντας παρτεναίρ για την πραγμάτωση μιας σεξουαλικής φαντασίωσης που δεν κατονομάζεται. Ένας άντρας ανταποκρίνεται και ξεκινούν μια σχέση καθαρά σεξουαλική, χωρίς ονόματα, χωρίς υποχρεώσεις. Ερωτεύονται ο ένας τον άλλον ανεπαίσθητα. Όταν εκείνος θέλει να προχωρήσει σε μια σχέση ανοιχτή, "φυσιολογική", εκείνη διστάζει και τελικά υπαναχωρεί. Στον εαυτό της λέει ότι εκείνος κατά βάθος δεν θα ήθελε: ήταν μικρότερός της, αργά ή γρήγορα αναπόφευκτα θα κουραζόταν, θα ήθελε οικογένεια, παιδιά.

Γλυκόπικρη γεύση, τέλος χωρίς τέλος, μα μήπως η ζωή έχει ποτέ τέλος;

Une liaison pornographique

(Δεν μπόρεσα να βρω κάποιο trailer με ελληνικούς υπότιτλους, το αγγλόφωνο trailer μου φάνηκε πολύ αμερικανιά, ξεσκονίστε λοιπόν τα γαλλικά του σχολείου και χαλαρώστε).

κατακλείδα

.

Η ιστορία μου έφτασε στο τέλος της. Το ιστολόγιο αυτό εκπλήρωσε το σκοπό του.

Πολλά λόγια για να διηγηθώ κάτι τόσο απλό και κοινότυπο όσο μια ερωτική ιστορία.

Ευχαριστώ όλους εσάς που με συντροφέψατε σε τούτη την πορεία. Όλους εσάς που με διαβάζατε τακτικά, όλους εσάς που με διαβάσατε έστω και μία φορά. Χωρίς τη συντροφιά σας δεν θα μπορούσα να είχα συνεχίσει ως το τέλος.

Δεν θέλω να σας αναφέρω ονομαστικά, μην τυχόν ξεχάσω ή αδικήσω κάποιον. Σας ξέρω και με ξέρετε, κι αυτό φτάνει. Αν κάποιος θέλει κάτι να μου πει, μπορεί να το κάνει εδώ στα σχόλια, ή να μου γράψει στην ηλεκτρονική διεύθυνση που πρόσθεσα στο προφίλ μου. Τώρα είμαι εδώ κι ακούω.

Να είστε όλοι καλά.

.

Get Your Own Player!

ψυχή απενδυόμενη

Πόσο δύσκολο είναι να ξεγυμνωθείς μπροστά στους άλλους;

Ξεγυμνώνουμε το κορμί μας καθημερινά. Αλλάζουμε ρούχα, κάνουμε μπάνιο, κάνουμε σεξ. Εκθέτουμε το σώμα μας γυμνό, πολλές φορές μπροστά σε αγνώστους, κάποτε ακόμη και μπροστά στον καθρέφτη.

Πόσο εύκολα κάνουμε το ίδιο και με την ψυχή;

Βγάζουμε την ψυχή μας βόλτα, την στολίζουμε για να εντυπωσιάσουμε και για να την προστατέψουμε. Της φοράμε ρούχα, εσώρουχα, κοσμήματα, κορσέδες. Την περιφέρουμε και την επιδεικνύουμε μεταμφιεσμένη, σαν γκέισα ή σαν άρμα του καρνάβαλου.

Κάποτε όμως θέλει κι εκείνη να ξεγυμνωθεί, να πετάξει τα ενδύματα των ρόλων, κι ελεύθερη να τεντωθεί, να χορέψει, να νιώσει πάνω της το καλοκαιρινό αεράκι. Κάποτε θέλει να εκτεθεί σε μάτια άλλων χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.

Όμως και τότε ακόμη, πάντα κρατά ένα κομμάτι της κρυφό.

. . .