Η ιστορία μου έφτασε στο τέλος της. Το ιστολόγιο αυτό εκπλήρωσε το σκοπό του.
Πολλά λόγια για να διηγηθώ κάτι τόσο απλό και κοινότυπο όσο μια ερωτική ιστορία.
Ευχαριστώ όλους εσάς που με συντροφέψατε σε τούτη την πορεία. Όλους εσάς που με διαβάζατε τακτικά, όλους εσάς που με διαβάσατε έστω και μία φορά. Χωρίς τη συντροφιά σας δεν θα μπορούσα να είχα συνεχίσει ως το τέλος.
Δεν θέλω να σας αναφέρω ονομαστικά, μην τυχόν ξεχάσω ή αδικήσω κάποιον. Σας ξέρω και με ξέρετε, κι αυτό φτάνει. Αν κάποιος θέλει κάτι να μου πει, μπορεί να το κάνει εδώ στα σχόλια, ή να μου γράψει στην ηλεκτρονική διεύθυνση που πρόσθεσα στο προφίλ μου. Τώρα είμαι εδώ κι ακούω.
Να είστε όλοι καλά.
.
31 σχόλια:
καλή συνέχεια
Α και κάτι άλλο ,ποτέ μια ερωτική ιστορία δεν είναι κάτι κοινότυπο ,τουλάχιστον οχι για αυτόυς που ζουν τον ερωτα.
Καλό καλοκαίρι
Όταν το ζεις νομίζεις ότι είναι μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Μπορεί και να είναι.
Σε ευχαριστώ πολύ, καλό καλοκαίρι και σε σένα.
Ωωωω!!! Έβαλες σχόλια!!!!!
Τώρα όμως δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτε. Μόνο πως τη διάβασα όλη την ιστορία και σ' ένοιωθα πάρα πολλές φορές.
Αυτό μου φτάνει, καλή μου. Αυτό ήθελα κι εγώ. Δεν ήθελα τον επιμέρους σχολιασμό, τουλάχιστον όχι όσο έγραφα, όχι όσο ήμουν μέσα στο τριπάκι.
Δεν ήθελα να επηρεαστώ, να ξεφύγω από την πορεία μου. Ήθελα επίσης το ιστολόγιο να δημιουργήσει μια συνολική εικόνα. Ορισμένα πράγματα δίνουν άλλη εντύπωση αποκομμένα και άλλη ιδωμένα μέσα στο γενικό πλαίσιο.
Αν υπήρχε κάτι που σου έμεινε στο μυαλό και ήθελες πραγματικά να το σχολιάσεις, θα το θυμόσουν, πιστεύω.
Σε ευχαριστώ για τη στυντροφιά.
Το μόνο που θα μπορούσα να σχολιάσω είναι πως τον ξέρω καλά αυτόν τον πόνο που είναι σαν πυρωμένο καρφί. Που νομίζεις πως την άλλη στιγμή θα πεθάνεις. Που δεν έχεις ανάσα γιατί ξαφνικά τελείωσε ο αέρας. που θες να κλάψεις αλλά δεν μπορείς γιατί είσαι στη μέση στο σαλόι με όλους γύρω σου και πως θα εξηγήσεις τα δάκρυα. Κι αυτά γίνονται νεύρα και όλοι και όλα σου φταίνε.
Νόμιζα πως θα πεθάνω μ' ένα καρφί σφηνωμένο να με καίει κι ας ήξερα πως θα περάσει. Πως όλα περνάνε....
Ο έρωτας είναι πόνος. Άλλοι το γνωρίζουν από πριν και πηγαίνουν προετοιμασμένοι και άλλοι το ανακαλύπτουν στην πορεία. Δεν είμαι όμως σίγουρος ποιοι είναι οι λιγότερο χαμένοι.
Ξεφύλλισα σχεδόν όλες τις σελίδες του ημερολογίου σου. Συμφωνώ με πολλά απ’ όσα έχεις γράψει όπως επίσης με την απόφαση σου να αφήσεις τα σχόλια κλειστά.
Όταν κάτι φτάνει στο τέλος του συνήθως κάτι καινούργιο αρχίζει. Οπότε θα ευχηθώ καλή αρχή.
Δεν ξέρω αν διηγήθηκες την ιστορία σου, απλά αλλά με πολλά λόγια. Ξέρω όμως πως διηγήθηκες εσένα όπως σε φαντάστηκες και σε βίωσες έως πολύ μέσα σου, αλλά βεβαίως όχι ως το ... τέρμα σου (αν αυτό προσεγγίζεται ποτέ).
Συχνά κοίταγα το προφίλ σου για να δω πότε θα έβαζες email.
Καλώς ήρθες λοιπόν πίσω από την φαντασία στη ... πραγματικότητα. Στην αρχή είναι δύσκολα, μετά όμως, όλα παίρνουν το δρόμο τους. Όλα κι εσύ ακολουθείς αλλά πιο ... υποψιασμένη πια.
Χαίρομαι που θα είσαι εκεί και για να ακούς αλλά και για να σε ακούμε.
Ντάρια Πάβλοβνα, όπως τα λες είναι.
Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, μόνο να περιμένεις.
Εύχομαι να μην χρειαστεί να πονέσεις ξανά τόσο πολύ.
Στεριανή Ζάλη, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
Μέγκι, σε ευχαριστώ. Δεν νιώθω ακριβώς πιο υποψιασμένη, νιώθω απλώς τελείως απογοητευμένη και τελείως στεγνή. Είμαι και μεγάλη ξέρεις, παίζει ρόλο αυτό. Αλλιώς τα βιώνεις αυτά στα 20 χρόνια σου κι αλλιώς στα 40.
Όλα παίρνουν το δρόμο τους, λες... ποιον δρόμο όμως; Έχω ζήσει αρκετά για να ξέρω πως μερικές φορές παίρνουν δρόμους επικίνδυνους, καταστροφικούς. Χρειάζεται να βάλουμε εμείς τα πράγματα σε έναν δρόμο, όχι να τα αφήνουμε να πάρουν όποιον δρόμο τύχει.
Αυτό, όμως, αργότερα. Τώρα κάνω διακοπές.
Καταπληκτική η γραφή σου...τα συναισθήματα σου... οι εντασεις... Πάθος! Θα μπορούσε άραγε να έχει άλλη κατάληξη? Θεωρώ ότι είσαι κερδισμένη... εχεις αξιόλογα πραγματα στη ζωη σου και το έζησες και αυτο...Πόνεσε λίγο παραπάνω... αλλα φαντασου ποσα δεν θα ήξερες αν δεν το ζούσες! Είσαι ένα πολύ αξιολογος άνθρωπος!!! Χαίρομαι που μοιραστηκες πράγματα μαζί μας και σε γνωρίσαμε! (ταυτίστηκα σε κάποιες περιπτώσεις μαζί σου...ίσως γι αυτο σε καταλαβαίνω περισσότερο)! Όλα θα πανε καλά!!!
Κάνεις διακοπές;;;(!!!!!)
Ό,τι πεις, εσύ ξέρεις.
Καλό σου βράδυ
Ανώνυμε σε ευχαριστώ, αν κι εγώ προσωπικά δεν βρίσκω την γραφή μου τίποτα το ιδιαίτερο.
Προσπαθώ κι εγώ να πείσω τον εαυτό μου ότι κάτι έμαθα, ότι έγινα πλουσιότερη κατά κάποιον τρόπο, ότι καλύτερα που το έζησα παρά να μην το είχα ζήσει, αλλά δεν τα καταφέρνω. Με άλλες δυσκολίες της ζωής, ακόμη και πολύ σοβαρές, πάντα σκεφτόμουν ότι οι εμπειρίες μας πλουτίζουν και ότι τελικά βγαίνω κερδισμένη. Τώρα όχι. Τώρα σκέφτομαι μακάρι να μην το είχα ζήσει, μακάρι να μην το ζούσα ποτέ.
Δεν ξέρω αν θα έρθει μια μέρα που θα έχει περάσει ο πόνος και θα το δω διαφορετικά, δεν μπορώ να διανοηθώ μια τέροια μέρα. Το μέλλον θα δείξει.
Μέγκι, σου φαίνεται παράξενο; Δεν έχω δυνάμεις, δεν έχω ψυχικά αποθέματα να κάνω οτιδήποτε. Αυτό που έχω ανάγκη άμεσα είναι να ξεκουραστώ, να ξεκουραστώ συναισθηματικά, για να αναλάβω δυνάμεις. Αυτό προσπαθώ.
Δεν εννοώ ότι κάνω διακοπές στην κυριολεξία, δεν φαντάζομαι να κατάλαβες αυτό. Σπίτι είμαι και δουλεύω κανονικά. Όταν λέω πως κάνω διακοπές εννοώ ότι διαθέτω στον εαυτό μου τον χρόνο να συνέλθει. Χρειάζομαι ένα διάστημα ανάρρωσης. Χρειάζομαι επίσης να έχω διαύγεια για να αποφασίσω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου, προς τα πού θα τραβήξω. Τώρα δεν μπορώ να έχω διαύγεια.
Κοιτάζω να αποφεύγω τις συναισθηματικές εντάσεις, τα άγχη, τις πιέσεις, να αναβάλω τις σοβαρές αποφάσεις (όχι εις το διηνεκές, ίσα-ίσα για όσο χρειάζεται, ίσως για ένα-δυο μήνες ακόμη). Μπορείς να πεις αν θες "αναρρώνω" ή "θεραπεύω τον εαυτό μου" αντί για το "κάνω δαακοπές".
Πρώτη φορά σε βλέπω να γράφεις τόσο βιαστικά και κατ' αρχήν μη βιάζεσαι. Και ήθελα να ρωτήσω, υπήρξε έστω και μια στιγμή στη ζωή σου που δεν ήσουν αγρίμι;
Κάποια φορά μας έδωσαν από το σχολείο ένα έντυπο να συμπληρώοσυν οι γονείς μας, ένα ερωτηματολόγιο εν είδει αξιολόγησης. Το συμπλήρωσε ο μπαμπάς μου και το έδωσε σε μένα να το δώσω στην δασκάλα. Υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να το δω, και υποτίθεται ότι ήμουν υπάκουο παιδί και μου είχαν εμπιστοσύνη. Εγώ φυσικά το κοίταξα.
Όλα όσα έγραφε ήταν θετικά, πλην ενός. Σε κάποια ερώτηση είχε απαντήσει "είναι ολίγον βιαστική".
Μάλλον μου έχει μείνει το ελαττωμα.
εγώ πέρασα να αφήσω μια καλησπέρα,λόγω του ότι όλη τη χρονιά δεν "επιτρεπόταν" αυτό,δεν ήταν ανοιχτά τα σχόλια θέλω να πω αλλά τώρα εντάξει.Και να προσθέσω ότι καλύτερα βιαστική - αν και αυτό ενέχει πολλούς κινδύνους - παρά με τελείως "κοιμήσικο" στυλ.Δεν τους μπορώ αυτούς που σηκώνουν μονίμως το ένα χέρι σήμερα και το άλλο αύριο.
:)
Σ' ευχαριστώ καλή μου. Όλη τη χρονιά δεν άντεχα ν' ακούσω άνθρωπο, τώρα όμως είναι μεγάλη μου χαρά να σας νιώθω κοντά μου.
καλημέρα νοικοκυρά μου
καλημέρα :-)
Και τώρα; Θα γράψεις κάτι άλλο ή θα περιοριστούμε στις καλημέρες; Με χαλάει λίγο να μην βλέπω αναρτήσεις εδώ, γράψε έστω για το παπάκι που πάει στην ποταμιά, πάμε γι' ' άλλα σαν να λέμε.
Φιλιά.
Δεν θα γράψω άλλο σε αυτό εδώ το μπλογκ. Μπορεί όμως να ξεκινήσω κάτι άλλο.
Εχω μια απορια...αν ηξερε την υπαρξη του μπλοκ αυτου...αν διαβασε ολα αυτα που γραφεις... Ηξερε αλήθεια???
Αν ήξερε ποιος; Ο λεγάμενος;
Είμαι σίγουρη ότι δεν ξέρει. Αν πάντως ήξερε και αν το είχε διαβάσει, δεν θα άλλαζε ουσιαστικά τίποτε. Ίσως να λυπόταν λίγο παραπάνω, ίσως να ένιωθε περισσότερες ενοχές, ίσως να ένιωθε οίκτο για μένα, ίσως ντροπή, ίσως λίγο απ' όλα.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα άλλαζε τίποτε. Όλα αυτά και πολλά ακόμη τα ήξερε ήδη, δεν χρειαζόταν να τα διαβάσει πουθενά. Όλα αυτά και πολλά ακόμη του τα έγραψα στην αλληλογραφία μας μετά το χωρισμό μας, άρα τα διάβασε ήδη.
Οπότε αν ήξερε για το μπλογκ δεν θα άλλαζε ουσιαστικά τίποτε.
Για το παπάκι που πάει στην ποταμιά, καθώς και για άλλα λιγότερο συναρπαστικά θέματα, θα γράφω από εδώ και πέρα στο καινούριο μου ημερολόγιο.
Πάμε γι' άλλα που λένε.
Α, χαίρομαι πολύ γι' αυτή σου την απόφαση, άσε που νοιώθω σαν να έβαλα κι ένα χεράκι.
Άντε, καλές δουλειές.
καλή μου..
Ήταν φορές που άκουγα τον αντίλαλο.
Εύχομαι όλα να είναι τώρα πιό μεστωμένα στη σκέψη σου. και εύχομαι αυτός ο μεστωμένος σπόορος να καρποφοορίσει υπέροχα λουλούδια.
Σε ευχαριστώ, Φράκταλ. Ξέρω ότι με άκουγες και το εκτιμώ πολύ.
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Εύχομαι και σε σένα τα καλύτερα.
Eδώ και περίπου ένα χρόνο σε ανακάλυψα, σε έχασα ενδιάμεσα γιατί πέρναγα και εγώ το δικό μου τρυπάκι, Κυριακή απόγευμα(προχθές),στο σπίτι μιας φίλης όπου και μου λέει όλο χαρά...
-"Η απονενοημένη άνοιξε τα σχόλια στο μπλοκ της"!
-"Η ποιά"? ρωτάω εγώ
-"Η νοικοκυρά που γράφει..."...
Χαίρομαι για αυτό, που "άνοιξες" λίγο τις μπαλκονόπορτα.
Ξέρω ότι έχει άυπνοια και δεν κουνιέται φύλλο, αλλά χαίρομαι που κατάφερα και τρύπωσα και εγώ και σου μιλάω έστω και έτσι.
Ταξίδι καλό να ναι ο δρόμος σου απο δω και πέρα:)
Να είσαι καλά.
Ελπίζω να σου βγήκε σε καλό το τριπάκι σου.
Ωραίο ψευδώνυμο. :-)
Δημοσίευση σχολίου