Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

μαγική εικόνα

Διαβάζω Στρατή Τσίρκα,
"Ακυβέρνητες πολιτείες", μέρος πρώτο: "Η λέσχη", σελίδα 222.

- Εσύ φταις, μου κάνει γυρισμένη πάντα, όταν τελείωσα. Την έσπρωξες στην αγκαλιά του με τις κοκεταρίες σου. Αυτός ήταν πρόθυμος, μήτε να το καλοσκεφτεί, μήτε να το χωνέψει. Δεν καταλαβαίνεις πως η αγωνία του πολέμου ερεθίζει αφάνταστα τις ευαισθησίες μας; Θέλουμε να πάρουμε και να δώσουμε, το ερωτικό πάλεμα στρώνει τα κουβαριασμένα νεύρα, γαληνεύει την αναστατωμένη ψυχή μας. Δεν έχει σημασία το πώς και με ποιον, είναι ζήτημα υγείας πια.


Βέβαια η περίπτωσή σου είναι πολύπλοκη, γιατί υπάρχει εξιδανίκευση, αυτό που λέμε αγάπη, αίσθημα. Δεν καταλαβαίνω πότε προφτάσατε, γνωριστήκατε τόσο λίγο. Να σου πω, εγώ δεν πιστεύω στους κεραυνοβόλους έρωτες. Θ' αγαπήσατε κάποια μορφή που την είχατε στο μυαλό σας από πριν. Τ' αποτέλεσμα είναι πως αχρηστεύθηκες, κι είναι κρίμα. Σε κυρίεψε ένα πάθος να φύγεις, δηλαδή να πεθάνεις, που πρέπει να το προσέξεις, και γρήγορα.

Κάποια μορφή που είχαμε στο μυαλό μας από πριν.

Μα φυσικά, αυτό είναι!

Και θα μου πεις, δεν το 'ξερες; Το 'ξερα και δεν το 'ξερα. Ξέρω ότι ο έρωτας είναι εξιδανίκευση, ότι είναι μύθος, ότι πλάθει κανείς μια μορφή φανταστική κι ερωτεύεται κείνο το φάντασμα, που τις πιο πολλές φορές ελάχιστη σχέση έχει με το σαρκίο του άτυχου ανθρώπου που έγινε φορέας κι αντικείμενο του έρωτα.

Άλλο όμως να το ξέρω θεωρητικά, κι άλλο να το νιώσω στο πετσί μου, να το καταλάβω, να κοιτάξω στον καθρέφτη και να το δω μέσα μου.

Είναι μαγική εικόνα, σαν εκείνο το λευκό κηροπήγιο σε μαύρο φόντο, που το κοιτάζεις ώρες κι ώρες, και ξαφνικά βλέπεις τα δυο μαύρα προφίλ δεξιά κι αριστερά. Ήταν πάντα εκεί, μονάχα εσύ δεν το 'βλεπες, γιατί δεν ήξερες πώς να κοιτάξεις.




Τόσο απλό και να μην έχω μπορέσει να το δω τόσον καιρό!

Ήθελες να ξεχαρμανιάσεις από έναν πληκτικό και καταπιεστικό γάμο, ήθελες μια γκόμενα διαθέσιμη κι έτοιμη για όλα, ήθελες τρέλα και σεξουαλικές ακρότητες. Ήθελα να ερωτευτώ και να δοθώ ολοκληρωτικά, ήθελα έναν άντρα έξυπνο κι ευαίσθητο, ήθελα επικοινωνία και μοίρασμα απόλυτο. Πράματα τελείως διαφορετικά και ασυμβίβαστα. Βρεθήκαμε ο ένας στον δρόμο του άλλου, είδαμε ο ένας στον άλλον αυτό που ήθελε. Ασυναίσθητα προβάλαμε τις επιθυμίες μας και ασυναίσθητα πήραμε τους ρόλους που μας ζητήθηκαν. Εσύ έπαιξες τον γαλάζιο πρίγκηπα, όσο καλύτερα μπορούσες τέλος πάντων, έφτασες στο σημείο να πείσεις τον εαυτό σου ότι ήσουν ερωτευμένος μαζί μου, ότι εγώ ήμουν η γυναίκα της ζωής σου κι άλλη δεν ήταν ποτέ πια. Εγώ έπαιξα την ερωτική μούσα, σε ακολούθησα στους σεξουαλικούς πειραματισμούς, έφτασα στο σημείο να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό λαχταρούσα πάντα μόνο που δεν το ήξερα. Έπαιξα το παιχνίδι σου κι έπαιξες το δικό μου. Γίναμε ο καθένας το είδωλο του άλλου. Μα το είδωλο είναι σκέτος καπνός, όραμα χωρίς υπόσταση. Πίσω από τα είδωλα υπήρχαν άνθρωποι. Κι εμείς τους κρύψαμε, τους αγνοήσαμε.

Υποκριθήκαμε και οι δύο.

Ωστόσο δεν μπορούσε να κρατήσει για πάντα αυτό.

Εσύ με ήθελες δίπλα σου άμεσα, τώρα, ολόκληρη. Εγώ ήθελα χρόνο, να βυθομετρήσω τα συναισθήματά μου, να σε πλησιάσω σιγά σιγά, να γλιστρήσουμε απαλά μαζί σε ένα άγγιγμα ψυχών. Εσύ το εξέλαβες αυτό ως δισταγμό και αμφιβολία, και ίσως να ήταν. Ίσως και γω να μην ήμουν σίγουρη, ίσως και να ήξερα βαθιά μέσα μου ότι δεν ήσουν αυτό που γύρευα. Ίσως και συ να βαρέθηκες απλώς, ίσως και να κατάλαβες βαθιά μέσα σου πως εγώ δεν ήμουν αυτό που γύρευες.

Και τότε βρέθηκε στο δρόμο σου η Άλλη.

Ακριβώς όπως την ήθελες, έτοιμη, τώρα. Χωρίς ψευτοντροπές και δισταγμούς, χωρίς αμφιβολίες, σίγουρη, ελεύθερη, διαθέσιμη. Άρπαξες την ευκαιρία, κι έκανες καλά. Ακολούθησες την ανάγκη σου, υπηρέτησες το συναίσθημά σου, ό,τι πιο ιερό υπάρχει.

Ελευθερώθηκες και ελευθέρωσες και μένα.

Μόνο που μου πήρε καιρό να καταλάβω.

Τώρα όμως ξέρω.

Τώρα μπορώ πια να σε αφήσω να φύγεις.

Ελεύθεροι και οι δύο.

.

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Σε διαβάζω αν και δεν σχολιάζω συνήθως.
Βλέπω τον "αγώνα σου", κάποιους δρόμους σου έχω περάσει κι εγώ χωρίς όμως να τους "φωτίζω" όπως εσύ.
Να μην σε στεναχωρήσω αλλά είτε τον αφήσεις να φύγει, είτε όχι, αυτός έχει φύγει.
Εσύ έχεις μείνει.
Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς για σένα

Απονενοημένη Νοικοκυρά είπε...

Το ξέρω ότι έχει φύγει, Meggie.

Όταν λέω ότι μπορώ να τον αφήσω να φύγει, εννοώ από μέσα μου. Εννοώ ότι μπορώ να εγκαταλείψω την εμμονή μου. Αν προτιμάς, ας πούμε ότι τώρα μπορώ να φύγω κι εγώ.

Ήδη κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Καλησπέρα αγαπητή απονενοημένη.
Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Είχα επισημάνει μια τολμηρή όσο και και επαναστατημένη γυναίκα πριν από έναν χρόνο αλλά, αν θυμάμαι καλά, δεν επέτρεπε τότε σχόλια. Είχε πράγματα να βγάλει από μέσα της που ξεχείλιζαν και θα έβγαιναν από μόνα τους έτσι κι αλλιώς.
Όπως παραλλάζω ένα γνωστό ξένο τραγούδι για να σου ταιριάζει θα μπορούσε να λέει: "Do worry, be unhappy". Όλα μπορούν να μας τα στερήσουν εκτός από το δικαίωμα να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και εσύ ξέρεις να το κάνεις αυτό πολύ καλά.
Καλές γιορτές.

Απονενοημένη Νοικοκυρά είπε...

Καλησπέρα και σε σένα Γιώργο και καλές γιορτές.

Σ' ευχαριστώ που πέρασες.

Unknown είπε...

Σου εύχομαι ηρεμία.

Νάσαι καλά

Απονενοημένη Νοικοκυρά είπε...

Επιτέλους έχω ηρεμία.

Αλλά δεν είμαι καλά.