Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

happy birthday

Σήμερα είχα τα γενέθλιά μου.

Άλλη μια μέρα κλεμμένη από τη ζωή μου. Μια μέρα δική μου, καταδική μου, στην υπηρεσία της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας. Τίποτα δικό μου δεν μου ανήκει πια.


- Τι δώρο θέλεις για τα γενέθλιά σου;

Αγγίζω το κορμί σου, το λατρεμένο σου κορμί, το κορμί της ψυχής μου. Το δώρο μου.

- Κινέζικα μπαλάκια.

Γελάς. Αγγίζεις τη ρώγα του στήθους μου με τον αντίχειρα. Ερεθίζομαι.

- Πονηρούλα.

Το βλέμμα σου με χαϊδεύει. Λιώνω.

- Είσαι υπέροχη.

- Θα το ξεχάσεις.

- Θα το βάλω στο ημερολόγιο του τζιμέιλ να μου το θυμίσει.


Το πρωί ο άντρας μου σηκώθηκε πρώτος κι έκλεισε την πόρτα για να με αφήσει να χουζουρέψω. Ετοίμασε εκείνος το παιδί για το σχολείο. Έμεινα κάτω από το πάπλωμα, μουδιασμένη, με κλειστά μάτια. Αναβολή μπροστά στο απόσπασμα.


Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου.

Δεν είσαι εδώ.

Δεν είσαι.

Δεν.

Αν ήμασταν ακόμη μαζί, το βράδυ θα έπαιρνα το τραίνο και θα ερχόμουν να περάσω το τριήμερο μαζί σου. Τώρα με περιμένει ένα ήσυχο οικογενειακό σαββατοκύριακο.


Χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκα. Άνοιξα την πόρτα. Από το διάδρομο χαρούμενες φωνές. Η μάνα μου μπήκε στο υπνοδωμάτιο. Η κόρη μου όρμηξε πάνω στο κρεβάτι. Ο άντρας μου στάθηκε στο διάδρομο χαμογελαστός. Λουλούδια, ένα βιβλίο, μια καρτούλα ζωγραφισμένη από τη μικρή.


Η καρδιά μου σπαράζει.

Σπαράζει γιατί δεν είσαι μαζί μου, ποτέ πια δεν θα είσαι μαζί μου.

Σπαράζει για όλα αυτά τα δώρα που δεν μπορώ να χαρώ, σπαράζει γιατί ζω μια ζωή που δεν είναι δική μου.


Τα δάκρυα κυλούν ερήμην μου.

Από τη συγκίνηση, σκέφτονται όλοι.

Χαμογελούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: