Τρίτη 14 Απριλίου 2009

αιχμάλωτες εικόνες

.

Μεσημεράκι. Έχουμε φάει. Ξαπλώνουμε μέσα στη σκηνή. Οι δυο πόρτες ανοιχτές για να δροσίζει. Τα ρούχα περισσεύουν. Απόλυτη ησυχία.

Αφήνεις σε μια γωνιά λεφτά, κλειδιά, φωτογραφική μηχανή.
-Για να δω τι φωτογραφίες έβγαλες.
Το κάστρο, η παραλία, το χωριό. Η αιώρα, η σκηνή, το δέντρο μας. Εγώ με το κόκκινο καφτάνι χτενίζομαι με το κεφάλι ριγμένο μπροστά. Εσύ με το μαύρο μαγιό στάζεις νερά μπροστά σ' ένα θεώρατο κύμα.
-Δώσε μου τη μηχανή.
Σκοπεύεις με το φακό. Γελάω.

Κλικ.

-Σειρά μου τώρα.
Ο χώρος μικρός, τα πλάνα κοντινά. Σημαδεύω ακριβώς στο κέντρο.

Κλικ, κλικ.

Μου αρέσει που σου αρέσει. Σκύβω και γυρίζω το κεφάλι λοξά, θέλω να σε τραβήξω από το πλάι. Μου αρέσει αυτή η δυνατή καμπύλη, αυτό το κυρτό σχήμα που θυμίζει τόξο.

Κλικ, κλικ, κλικ.

Κοιτάζω τις φωτογραφίες.
-Είναι πανέμορφο.
-Εσύ είσαι πανέμορφη.
-Θέλω να το φιλήσω.
Σε αγγίζω με τα χείλη μου, καρφώνω τα μάτια μου στο πρόσωπό σου. Βαθιά ανάσα. Χαμόγελο. Με κοιτάζεις μέσα από τη μηχανή.

Κλικ, κλικ.

-Μ' αρέσει να σε βλέπω.
-Μ' αρέσει να με βλέπεις.

Κλικ.

Σηκώνω το κεφάλι.
-Έλα πίσω μου.
-Ό,τι θέλεις.
Νιώθω το χάδι σου στην πλάτη μου.
-Έχει όμορφη θέα από δω.

Κλικ, κλικ.

-Τι θα 'λεγες να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο;
-Ό,τι γουστάρεις.
-Έλα λίγο πιο ψηλά. Αργά. Έτσι. Πολύ αργά. Έτσι. Τώρα πάλι. Α!
-Πόνεσες;

-Άσε με να σε οδηγήσω.

-Έλα μάτια μου, είναι δικό σου.

Ανοίγω αργά, απαλά, σε δέχομαι μέσα μου. Τώρα νιώθω αληθινά δική σου, οκοληρωτικά παραδομένη, είναι τόσο απολαυστικό αυτό ώστε ζαλίζομαι, τα χέρια σου στην πλάτη μου, στο στήθος μου, στα μπούτια μου, στην κοιλιά μου, αργά, αργά, μικρές, απαλές κινήσεις, τόσο αργά ώστε μου κόβεται η ανάσα.

Κλικ, κλικ, κλικ.

Θέλω να δω τι βλέπεις, θέλω να με δω από κει που με βλέπεις εσύ, θέλω να γνωρίσω τον δικό σου κόσμο.

Θέλω να αιχμαλωτίσω την εικόνα σου, θέλω να σου χαρίσω τη δική μου.

Κλικ.

Οι ομορφότερες φωτογραφίες είναι όσες δεν μπόρεσα να τραβήξω.

Οι μαγικότερες εικόνες είναι όσες ζούνε μέσα στη φαντασία.

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: