Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

φαύλος κύκλος

.

Πρέπει μήπως να πω ότι ακόμα σε ποθώ, ακόμα σε θέλω, ακόμα και τώρα που ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν σε θέλω πια;

Υπερβολικά προφανές, έτσι δεν είναι;

Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν σε θέλησα ποτέ πραγματικά, ότι οι καθυστερήσεις και οι αμφιβολίες μου κατά βάθος έδειχναν ότι δεν σε είχα αγαπήσει, ότι ήταν μια επιπόλαιη περαστική ιστορία, ένα πυροτέχνημα που θα διαλυόταν αργά ή γρήγορα.

Μαλακίες.

Σε ήθελα πάνω από κάθε τι άλλο, μου άρεσε τρελά να είμαι μαζί σου, να μιλώ, να γελώ, πάνω από όλα αυτό, αγαπούσα τις κουβέντες μας, αγαπούσα την άνεση και την ελευθερία που ένιωθα κοντά σου, την ελευθερία να είμαι εγώ και να νιώθω αγαπημένη.

Αυτό που μου στοίχισε περισσότερο δεν ήταν τόσο η καθαυτό απώλεια, όσο το σπάσιμο της εμπιστοσύνης. Εμπιστεύτηκα τα αισθήματά μου κι έκανα λάθος. Αισθάνομαι πως δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να τα εμπιστευτώ. Κι αυτό είναι το χειρότερο.

Κατά τα άλλα, σε μισώ, σε φθονώ, σε περιφρονώ, και σ' αγαπώ, και σε θέλω, και μου λείπεις, και όλα αυτά είναι αμβλυμένα από την εξάντληση και το μούδιασμα του πόνου.

Ξέρω καλά πως δεν θα σε ξαναδώ ποτέ, δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ, κι αν κάποτε ιδωθούμε θα είμαστε δυο άλλοι.

Ξέρω καλά πως τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σημασία.

Και να που τώρα που έφτασα στο τέλος, μοιάζει να μην έχω κουνήσει ούτ' ένα βήμα απ' την αρχή.

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: