παγωμένες βουτιές

.

Ήτανε μαγικές εκείνες οι μέρες.

Πατούσα πάνω σε απαλά σύννεφα, έπλεα διαρκώς μέσα σε μια αχλύ ανείπωτης ευτυχίας. Κάθε πρωί, κάθε βράδυ, κάθε στιγμή ήσουν δίπλα μου. Κάθε στιγμή ένιωθα αγαπημένη, ξεχωριστή, μοναδική. Κάθε στιγμή η ύπαρξή μου ξεδιπλωνόταν σε όλη της την έκταση.

Μοιράστηκα μαζί σου αγαπημένους τόπους, αγαπημένες σκέψεις. Σε πήγα σε μέρη που είχα περπατήσει, που είχα πονέσει, που είχα ερωτευτεί την άμμο και τα κύματα. Σκαρφάλωσα μαζί σου γνώριμα βράχια, βούτηξα σε γνώριμα νερά.


Κάναμε έρωτα στην έρημη παραλία, αργά το πρωί, δεξιά κι αριστερά χιλιόμετρα ολόκληρα φαρδιάς αμμουδιάς, μπροστά μου η θάλασσα, πάνω μου ο ουρανός, μέσα μου εσύ. Με γέλια, με παιχνίδια, με κείνη την αίσθηση του απίστευτου, του εξωπραγματικού, είναι δυνατόν να αξιώθηκα τόση ευτυχία;



Πολλή ώρα, πόση ώρα; Τόση που η πλάτη σου κοκκίνισε και ξεφλούδισε, σε πασαλείβω αντηλιακό και γελάω, πόσα χρόνια είχα να κάνω έρωτα στην παραλία μέρα μεσημέρι; Δεκαπέντε, είκοσι;


Μπαίνεις στα παγωμένα νερά, κάνω να σε ακολουθήσω μα κρυώνω, φωνάζω, διαμαρτύρομαι, πιτσιλάω, τσαλαβουτάω, κάνω χίλιες χαζομάρες και γελάω, θέλω να είμαι ναζιάρα, όπως ποτέ μου δεν ήμουν, σφίγγομαι πάνω σου κάνοντας πως κρυώνω, με γυρίζεις γύρω γύρω στην αγκαλιά σου, αφήνομαι, ξέρεις ότι ξέρω ότι ξέρεις, φιλιόμαστε και γελάμε πάλι, είναι τόσο μεγάλη πολυτέλεια να σε φιλώ και μετά να σε σπρώχνω μακριά και να απομακρύνομαι με λίγες απλωτές για να βγω στον ήλιο, στη ζεστή άμμο.

Όταν έρχεσαι κοντά μου είμαι σκεφτική.

- Σκεφτόμουν κάτι.
- Πες μου.
- Σκεφτόμουν, να, εσένα σου αρέσει το κρύο νερό. Εμένα όχι. Ίσως να θες να μοιραστείς μαζί μου αυτή σου την αγάπη, ίσως να θες να κάνουμε μαζί βουτιές στα κρύα νερά. Στην αρχή ίσως το κάνω, από λαχτάρα να είμαι κοντά σου, μα σύντομα θα κουραστώ. Ίσως το κάνω λίγο ακόμη από επιθυμία να σε ευχαριστήσω, μα κάποια μέρα θα με κουράσει και αυτό. Τότε θα κάνεις μόνος σου βουτιές σε κρύα νερά.
Ίσως να νιώσεις μοναξιά.
Και τότε ίσως τύχει να γνωρίσεις κάποια κοπέλα που να της αρέσουν οι βουτιές στα κρύα νερά. Και ίσως να θελήσεις να βουτήξεις μαζί της. Και ίσως να διαπιστώσεις ότι μαζί της είναι πιο απολαυστικά, γιατί άλλωστε σε κείνην αρέσουν πραγματικά τα κρύα νερά, όχι όπως σε μένα που το έκανα μόνο για χάρη σου.
Και τότε τι θα γίνει;
Θα μπορούσα να αρχίσω πάλι να κάνω παγωμένες βουτιές, για να σου τραβήξω την προσοχή και να σε κρατήσω κοντά μου. Σε τι θα ωφελούσε όμως αυτό; Πόσο θα κρατούσε; Πόσο θα μας ευχαριστούσε; Θα ένιωθα αγωνία μήπως σε χάσω, θα ένιωθα θυμό, ζήλια, ανταγωνισμό. Οι βουτιές μαζί σου δεν θα μου έδιναν πλέον καμμιά απόλαυση. Και πάντοτε μαζί της θα ήτανε πιο απολαυστικά, γιατί εκείνης θα της άρεσαν πραγματικά οι παγωμένες βουτιές, ενώ σε μένα όχι. Αργά ή γρήγορα θα διάλεγες να είσαι μαζί της και όχι μαζί μου.
- Δεν χρειάζεται να μου τα λες αυτά.
- Χρειάζεται. Θέλω να στα πω. Είναι σκέψεις που θέλω να μοιραστώ μαζί σου. Τι θα έκανα λοιπόν; Τι θα κάνω αν κάποτε γνωρίσεις μια κοπέλα που αγαπά τις παγωμένες βουτιές;

Στέκομαι και σε κοιτάζω λίγο. Με παρατηρείς προσεκτικά, περιμένεις. Μια ανάσα, δυο.

- Θα σε αγκαλιάσω σφιχτά, θα σε ευχαριστήσω για όλα όσα ζήσαμε μαζί, και θα σου ευχηθώ καλές βουτιές με το κορίτσι σου στα κρύα νερά.

Με σφίγγεις πάνω σου, το πρόσωπό σου μια ανάσα απ' το δικό μου.

- Τέτοιο κορίτσι, που αφήνει τέτοια ελευθερία, δεν το αφήνω με τίποτα.

Κλείνω τα μάτια και βουλιάζω στο λακάκι του λαιμού σου. Έτσι σε θέλω, ελεύθερο, δικό μου από επιλογή και όχι από υποχρέωση. Κι εγώ δική σου, ελεύθερη.

Δυο ελεύθερα πλάσματα που επιλέγουν κάθε στιγμή να είναι μαζί.

.