Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

παρθενική πτήση

Η πρώτη μας συνάντηση.


Άρχισα τις ετοιμασίες μέρες, εβδομάδες πριν. Προγραμματισμός, συνεννοήσεις, κρατήσεις σε αεροπλάνα και σε ξενοδοχεία, ραντεβού στο κομμωτήριο.


Τι ρούχα να φορέσω; Κάτι κολακευτικό αλλά όχι πολύ προκλητικό, κάτι θηλυκό αλλά όχι πρόστυχο. Α, και να βγαίνουν εύκολα. Και εσώρουχα; Να είναι σέξυ αλλά όχι πουτανέ, να αναδεικνύουν το σώμα μου χωρίς να το αποκαλύπτουν, και να μπορώ να τα κάνω όλα και χωρίς να τα βγάλω.


Ναι, νιώθω αμηχανία για το σώμα μου. Αυτό το ταλαίπωρο, τυραννισμένο σώμα, αυτό το σώμα το κουρασμένο από μια πορεία σαράντα χρόνων, δυο γέννες, δέκα μήνες θηλασμού και μια εξωμήτρια κύηση, με μια ουλή σκαμμένη στη ρίζα της κοιλιάς μου, εκεί ακριβώς που αρχίζουν οι τρίχες του εφηβαίου.


Το κόκκινο κορμάκι. Μάλλον κομπιναιζόν θα το έλεγα. Ελαστικό, εφαρμοστό, κόκκινη δαντέλα να αγκαλιάζει παιχνιδιάρικα το σώμα μου, αφήνοντας να φαίνονται αρκετά και να υπονοούνται ακόμη περισσότερα. Ανοιχτό από κάτω επιτρέποντας τα παιχνίδια. Το κόκκινο κορμάκι λοιπόν, και ένα μαύρο δαντελένιο κυλοτάκι.



Κόκκινη μακριά φούστα με σκίσιμο στο πλάι και ένα μαύρο λεπτό ζακετάκι φορεμένο κατευθείαν πάνω από τα εσώρουχα. Μακριές μαύρες κάλτσες με σιλικόνη. Παπούτσια μαύρα ψηλοτάκουνα.


Στο κομμωτήριο έμεινα πέντε ώρες. Defriz, ρολά, σεσουάρ, μανικιούρ, χτένισμα. Απόλυτη χαλάρωση.


Αφέθηκα στα χέρια των κοριτσιών, αφέθηκα να με φροντίσουν, να με περιποιηθούν, να με κανακέψουν. Ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μου. Αφέθηκα να με ετοιμάσουν σαν παρθένα νύφη για να δοθεί στον άντρα που την περιμένει, στον άντρα που περιμένει εκείνη μια ζωή, υφαίνοντας τα όνειρά της.


Τη μεγάλη μέρα έφυγα νωρίς από το σπίτι με εκδρομικά ρούχα. Στο πάρκινγκ του αεροδρομίου έβγαλα το τζην και τα αρβυλάκια και μεταμορφώθηκα. Έβγαλα από το σακίδιο την αμφίεση. Μακιγιάζ στις τουαλέτες. Κόκκινο κραγιόν της φωτιάς, μαύρο eyeliner, μαύρη μάσκαρα, φυσικοί τόνοι στις σκιές.



Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.


Ποια ήμουν;


Άραγε υποδυόμουν έναν ρόλο ή απενδυόμουν έναν άλλον;


Ίσως και τα δύο.


Στο ξενοδοχείο ζήτησα δωμάτιο για μια μέρα. Ένας άντρας δίπλα μου στη ρεσεψιόν κάρφωσε το βλέμμα του πάνω μου και με κοίταξε μαγνητισμένος με ελαφρύ χαμόγελο.


Ήμουν ελκυστική.


Ήμουν θηλυκή.


Ήμουν όμορφη.


Όταν βρέθηκα στο δωμάτιο ξεδίπλωσα το σκηνικό. Ένα πορτοκαλί μαντίλι με χάντρες ριγμένο στη μια μεριά του καθρέφτη. Ένα walkman με μια κασσέτα των Asian Fusion. Ένα κερί με άρωμα τριαντάφυλλου. Παγωτό σοκολάτα στο ψυγείο – το αγαπημένο σου. Γκαζάκι, μπρίκι, φλιτζάνι, καφές. Θέλω τον καφέ που θα πιούμε μετά να τον φτιάξω με τα χέρια μου.



Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και περιμένω.


Ο νους μου άδειο δοχείο δεκτικό.


Τρία ελαφριά χτυπήματα στην πόρτα.


Καλωσήλθες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: