Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

παραφράζοντας τον Λόρκα

"Ay que trabajo me cuesta, el quererte como te quiero! Por tu amor me duele el aire, el corazón y el sombrero..."
"Αχ, πόσο μου στοιχίζει να σ' αγαπώ τόσο πολύ!
Για την αγάπη σου με πονά ο αέρας, η καρδιά και το καπέλο..."

Federico García Lorca,
"Es verdad", del Primer romancero gitano



Μου λείπεις τόσο πολύ που πονάει.

Μου λείπεις τόσο που η σκέψη σου με μαχαιρώνει.

Μου λείπεις τόσο πολύ που με πονάει ως και ο αέρας που αναπνέω.

Θέλω τόσο πολύ να ακούσω τη φωνή σου, να διαβάσω έστω δυο γραμμές γραμμένες με τα χέρια σου. Απλώνω το χέρι μου στο πληκτρολόγιο να σου γράψω, ο δείκτης του ποντικιού πλησιάζει τη διεύθυνσή σου στο ευρετήριο, και τελευταία στιγμή τραβιέται πίσω.

Με συγκρατεί μονάχα η γνώση ότι για ένα κόκκο χαράς θα πληρώσω με ποτάμια οδύνης από την καρδιά μου που αιμορραγεί.

Ας γινόταν να βρεθώ πάνω από τον ώμο σου αόρατη, μια μικρή λιβελούλα πολύχρωμη και βουερή, να κλέψω μια στιγμή από τη ζωή σου, από την όψη σου, από το χαμόγελό σου, χωρίς να νιώσω πάνω μου το βλέμμα σου!



Σ' ακολουθώ

Σ' ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακάκι που 'χεις στο λαιμό

Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο θα χαθώ

Σ' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
σαν φανελάκι καλοκαιρινό
Σ' ακολουθώ σ'αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ' ακολουθώ

Στίχοι και μουσική: Μάνος Λοΐζος
Τραγουδά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Get Your Own Player!

Δεν υπάρχουν σχόλια: