Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

μαρτύριο

Όσο η σχέση μου με τον άντρα μου χειροτέρευε, τόσο τα γράμματά σου γίνονταν για μένα παρηγοριά και καταφύγιο. Όταν χώρισα, μετά το μεγάλο καυγά, αφέθηκα να ακουμπήσω πάνω σου. Σου μιλούσα για όλα όσα ένιωθα, ήσουν ο φίλος μου, ο μυστικοσύμβουλος, ο εξομολογητής μου.

Και σιγά-σιγά άρχισε να παρεισφρύει στα γράμματά μας κάτι τόσο απροσδόκητο όσο και αναμενόμενο.

Στην αρχή ήσαν αδιόρατα υποννοούμενα, μικρές λέξεις και φράσεις που τρύπωναν αθώα ανάμεσα στις γραμμές. Ένα κλείσιμο ματιού, μισό χαμόγελο. Μια υποψία μέθης, ένα άρωμα πορτοκαλιάς.

- Ο άντρας μου δεν με έκανε να νιώθω όμορφη, μου έλεγε συνέχεια ότι τα μαλλιά μου είναι αχτένιστα και πετάνε τρίχες, παραπονιόταν ότι δεν φτιάχνομαι καθόλου, ότι δεν ντύνομαι ποτέ μου κομψά και περιποιημένα...
- Τα χριστούγεννα που ιδωθήκαμε ήσουν όμορφα και κομψά ντυμένη.

- Ήταν τόσο σοβαρός, τόσο βαρύς... εμένα μου αρέσει να γελάω, να κάνω τρέλες, θέλω να γελάω ξαφνικά κάθε στιγμή, ενώ μαγειρεύω, ενώ δουλεύω, ακόμη και ενώ κάνω έρωτα!
- Είναι τόσο όμορφη αυτή η εικόνα σου, να γελάς ξαφνικά... θα ήθελα να τη δω κάποια στιγμή!

- Πάει καιρός που δεν απολαμβάνω τη ζωή μου, δεν βρίσκω χαρά πουθενά, έχουν χαθεί τα χρώματα, τα αρώματα, οι μουσικές....
- Σε φαντάζομαι ξαπλωμένη σε ένα ανάκλιντρο, σε μια ταινία τύπου Καλιγούλα, να απολαμβάνεις τη ζωή... θέλω να παίξω κι εγώ σε αυτήν την ταινία!

Ένιωθα την έλξη να με ζεσταίνει και να λιώνει τον πάγο χαμηλά στην κοιλιά μου. Αγωνιούσα για κάθε γράμμα σου, αδημονούσα να χτενίσω τις προτάσεις για να ανακαλύψω μέσα τους εκείνα τα ελάχιστα ψήγματα αστρόσκονης.

Μια μέρα δεν άντεξα άλλο.

Κάθησα και σου έγραψα ένα τεράστιο γράμμα όπου ξεδίπλωνα όλη μου την αγωνία, όλη μου τη λαχτάρα να αγαπήσω και να αγαπηθώ γι' αυτό που είμαι, να νιώσω γυναίκα απέναντι σε έναν άντρα, να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν.

Να ερωτευτώ για μια φορά στη ζωή μου με ανταπόκριση.

- Γνωρίζω από καιρό ότι έχω ανάγκη να αρέσω. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν παίρνω από πουθενά το μήνυμα ότι αρέσω, ότι είμαι όμορφη, ότι είμαι ελκυστική. Μόνον από τις φίλες μου, και όπως καταλαβαίνεις δεν είνα το ίδιο. Από τα γράμματά σου σχημάτισα την εντύπωση ότι με φλερτάρεις. Κάθησα και διάβασα όλα σου τα γράμματα και απομόνωσα κάποιες ατάκες που μου δίνουν αυτήν την εντύπωση. Βέβαια ξέρω ότι μια φράση έξω από το πλαίσιο που γράφτηκε αλλάζει νόημα.... Αν έκανα λάθος, με συγχωρείς, δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Ξέρω ότι είσαι παντρεμένος και ότι δεν έχεις την πρόθεση να χωρίσεις. Αν όμως κατάλαβα σωστά, και αν το θέλεις κι εσύ, μπορούμε να μπούμε σε ένα παιχνίδι.... μέσα από τα γράμματα. Μπορείς να προχωρήσεις όσο θέλεις, όσο αισθάνεσαι άνετα, δεν ριψοκινδυνεύεις τίποτε, άλλωστε όλα γίνονται διαδικτυακά, ετεροχρονισμένα και αποστειρωμένα.

Το εικοσιτετράωρο που πέρασε μέχρι να έρθει η απάντησή σου ήταν το πιο γλυκό μαρτύριο που έζησα ποτέ μου. Ακόμη και τώρα, μετά από δύο χρόνια σχέσης και δύο μήνες πόνου, στη θύμηση εκείνης της μέρας το σώμα μου ξυπνά.

Τριγυρνούσα όλη μέρα σε όλο το σπίτι χαμένη, υπνοβατώντας με ανοιχτά τα μάτια, ταξιδεύοντας στο όνειρο. Οι ρώγες του στήθους μου τεντώνονταν τόσο που πονούσαν και διαγράφονταν ανάγλυφες στη μπλούζα, μικρά παρακλητικά κεράσια. Μια γλυκιά ζέστη απλωνόταν από την κοιλιά μου σε όλο μου το σώμα, ναρκώνοντας το μυαλό και διεγείρωντας τις αισθήσεις. Ένιωθα το κυλοτάκι μου να μουσκεύει συνέχεια και τον πόθο να με καίει. Άνοιγα κάθε τόσο το λογαριασμό μου να δω αν είχα γράμμα σου.

Έμεινα στην κατάσταση αυτή ώρες ολόκληρες.

Ποτέ μου δεν έχω νιώσει τόσο ηδονικό βασανιστήριο.

Ακόμη και τώρα που σου γράφω, τόσον καιρό και τόσο δρόμο αργότερα, το σώμα μου ξυπνάει, ερεθίζεται, ζεσταίνεται, τεντώνεται, υγραίνεται, σε αποζητάει.

Ακόμη και τώρα, τόσο πόνο και τόσο μίσος και τόσο κλάμα μετά, η σκέψη σου αρκεί για να με ερεθίσει.

- Είσαι απίθανη! Μεθοδική και καταπληκτική! Φυσικά και σε φλέρταρα, απλά δεν ήξερα πώς μπορεί να αισθάνεσαι εσύ με αυτό. Ήθελα να το προχωρήσω μόνον όσο εσύ θα ένιωθες άνετα. Δεν μπορώ να σου προσφέρω τίποτα, το ξέρεις, είμαι παντρεμένος και ζω τόσα χιλιόμετρα μακριά σου, δεν είναι ό,τι καλύτερο για σένα...

Αφέθηκα να ταξιδέψω στον ωκεανό που ανοίχτηκε ξαφνικά μπροστά μου.

Σε όλη μου τη ζωή, είναι ζήτημα αν συνάντησα δύο άντρες που να ένιωθα ότι μπορούσα να εμπιστευτώ, ότι μπορούσα να ερωτευτώ. Άντρες που να μην έχουν ανάγκη να το παίζουν άντρες, άντρες που να σέβονται τη γυναίκα στην ουσία και όχι στους τύπους, άντρες που να εκτιμούν την ευφυία, την ειλικρίνεια και την ελευθερία στη σύντροφό τους.

Αφέθηκα να παρασυρθώ από τη λαχτάρα μου να ερωτευτώ.

Και άξιζες να σε ερωτευτώ.

Ό,τι κι αν συνέβη πριν και μετά.

Άξιζες κάθε γέλιο και κάθε δάκρυ που μου πήρες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: