Από τότε που έφυγες, το ερωτικό μου κομμάτι έχει στεγνώσει, έχει συρρικνωθεί, έχει ατροφήσει - ή μήπως ακρωτηριάστηκε; Μήπως το χτύπημα ήταν τόσο βαρύ και τόσο βαθύ ώστε το απόκοψε από τη ρίζα του, και ποτέ πια δεν θα το ξαναβρώ;
Φαντασιώνομαι εκδίκηση, βασανιστήρια, τιμωρία.
Βουλιάζω απολαυστικά στο βούρκο του μίσους, της ζήλιας, του φθόνου, αισθήματα πρωτόγνωρα, πάθη αδιανόητα. Ένα άγνωστο τέρας αναδύεται στην ψυχή μου. Γνωρίζω τις πλέον απόκρυφες και σκοτεινές πτυχές της ύπαρξής μου.
Σε σκέφτομαι μαζί της να γελάτε ευτυχισμένοι οι δυο σας και στο μυαλό μου κυλάει δηλητήριο πράσινο, πηχτό σαν αίμα. Παίζω και ξαναπαίζω στην οθόνη μέσα μου σενάρια γεμάτα καυστικές ατάκες, οργισμένα ξεσπάσματα, ψυχρή χαιρεκακία.
Σιχαίνομαι τον εαυτό μου και απολαμβάνω.
Αγάπη μου, χάρη σε σένα γνωρίζω ένα θαυμαστό καινούριο κόσμο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου