Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

δεσμά

Ξέρεις, είμαι διεστραμμένος.




Αμηχανία. Τι εννοείς άραγε; Σε ξέρω αρκετά για να υποθέτω ότι δεν μπορεί να είσαι πραγματικά ανώμαλος, από την άλλη δεν σε ξέρω αρκετά ώστε να νιώθω τελείως ασφαλής μαζί σου. Σε έχω συναντήσει μονάχα μια φορά. Αλλά ήταν αρκετό για να δω ότι η τρυφερότητα και η συνέπεια έρχονταν πρώτα, ακόμη και το πάθος ερχόταν μετά.




Τι εννοείς διεστραμμένος;




Μου αρέσει να παίζω με το μυαλό... να δένω το μυαλό με σκέψεις, να παίζω με την υποταγή και την επιβολή, με την παθητικότητα και την κυριαρχία. Μου αρέσουν τα παιχνίδια... δεσίματα στο σώμα και στο νου. Θα ήθελα να σε δέσω, να σε έχω μπροστά μου ακίνητη, παραδομένη, υποταγμένη... και να ξέρω ότι το απολαμβάνεις αυτό.




Φρικάρισα και σου το είπα. Μου ζήτησες συγγνώμη, μου μίλησες τρυφερά, μου είπες να ξεχάσουμε αν θέλω αυτό το παιχνίδι. Ο φόβος και ο θυμός μου εξανεμίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους στην περιέργεια και στην έξαψη. Σύντομα ήμουν εγώ που σε παρακαλούσα να παίξουμε.




Πόσο απέχει η φαντασίωση από την πραγματικότητα;




Στη δεύτερη συνάντησή μας είχα μαζί μου μια κουλούρα μαλακό σχοινί. Το άφησα ριγμένο στο κομοδίνο πλάι στο κρεβάτι. Ένα βλέμμα ήταν αρκετό. Με ξάπλωσες γυμνή πάνω από τα σκεπάσματα, πήρες το σχοινί στο ένα σου χέρι, ενώ με το άλλο με χάιδευες στα μαλλιά, στο πρόσωπο, στους ώμους, στο στήθος.... ήμουν ακίνητη, χαλαρή, παραδομένη.




Έδεσες τα χέρια μου μεταξύ τους περνώντας το σχοινί κάτω από το κρεβάτι. Ύστερα το τράβηξες ως τα πόδια. Οι θηλιές ήταν τόσο χαλαρές ώστε μόλις τις ένιωθα. Ωστόσο δεν μπορούσα να κινηθώ. Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Ήμουν στο έλεός σου.




Τέντωσα το κορμί μου σε τόξο, χέρια και πόδια κολλημένα κάτω. Με άδραξες με τα δυο σου χέρια και με τράβηξες πάνω σου.




Ποτέ μου δεν θέλησα τόσο πολύ να νιώσω μέσα μου έναν άντρα όσο εσένα τότε.




Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε. Ήμουν αλλού. Όταν τραβήχτηκες, γύρισα και κοίταξα δεξιά μου, στον καθρέφτη της ντουλάπας. Συνάντησα το βλέμμα σου και ένα αδιόρατο χαμόγελο.




Άρχισες να με χαϊδεύεις αργά, σχεδόν αφηρημένα, περιπαικτικά. Κρατούσες το βλέμμα μου στον καθρέφτη. Τα δάχτυλά σου έστελναν σπίθες ηδονής σε όλο μου το σώμα. Παρακολουθούσα μαγνητισμένη τη μεταμόρφωσή μου, αυτό το μαγικό πλάσμα στον καθρέφτη, το στήθος με τις ρώγες του να υψώνονται παρακλητικά, την κοιλιά να λαχανιάζει αδημονώντας, την υγρή σχισμή του αιδοίου με το μικρό πεινασμένο γλωσσιδάκι να αποζητάει το άγγιγμά σου, πέρα από ντροπές και ενδοιασμούς, κυρίαρχο και υποταγμένο.




Είσαι υπέροχη.




Η ανάσα σου μου καίει το λαιμο.




Είσαι πανέμορφη.




Τινάζομαι με ένα απαλό βογκητό τραβώντας τα δεσμά μου.




Τα δεσμά που εσύ μου χάρισες.




Τα δεσμά που με ελευθερώνουν.




Δέσε με σφιχτά.








Δείτε την ταινία


Δέσε με του Πέδρο Αλμοδόβαρ με τους Μπικτόρια Αβρίλ και Αντόνιο Μπαντέρας


Átame de Pedro Almodóvar, con Victoria Avril y Antonio Banderas

Δεν υπάρχουν σχόλια: