τίγρη

Σήμερα το πρωί ξύπνησα κλαίγοντας.

Πήγα στο μπάνιο πνίγοντας τους λυγμούς για να μην ξυπνήσω κανέναν.

Πλύθηκα και ξεκίνησα τη μέρα μου.

Δουλειά ως το μεσημέρι, μετά παιχνίδι με την μικρή, μετά μαγείρεμα, ψώνια, λίγο συμμάζεμα, το βράδυ μάθημα χορού και μετά έξοδος, είναι τα γενέθλια ενός φίλου και γιορτάζει. Τα βράδια που μένω σπίτι διαβάζω, γράφω, μελετώ, έχω πολλά θέματα που με απασχολούν και πολλά project στα σκαριά. Να θυμηθώ να πληρώσω τη συνδρομή μου στον ορειβατικό και να κλείσω θέση για την επόμενη εκδρομή.

Δραστήρια, δημιουργική, ικανή, ακάματη.

Πολιτικώς ορθή.

Διάβασα κάποτε την ιστορία μιας τίγρης.

Αιχμάλωτη από μικρή, δεν γνώριζε άλλη ζωή από αυτήν του τσίρκου. Περνούσε μέσα από φλεγόμενα στεφάνια, βρυχώταν, κι έσυβε το κεφάλι για να πάρει το χάδι του θηριοδαμαστή.

Κάποτε η τίγρη γέρασε. Ο θηριοδαμαστής αποφάσισε να μην την ξαναβγάλει στη σκηνή. Εκείνη όμως έβλεπε τα άλλα θηρία να περνούν, και μέσα στο κλουβί της έκλαιγε, θρηνούσε απαρηγόρητα σαν μωρό γατάκι.

Στο τέλος τη λυπήθηκε και την πήρε μαζί με τις άλλες. Αμέσως όρθωσε το κορμί της και ανέβηκε περήφανη στο βάθρο. Έτοιμη να παίξει το ίδιο νούμερο όπως κάθε βράδυ ολόκληρης της αιχμάλωτης ζωής της. Το μόνο που γνώριζε, το μόνο που της δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να κάνει.

Ας μην μου πάρει κανείς τη φασίνα μου, τη ρουτίνα μου, τις κατσαρόλες μου.

Είναι το μόνο στήριγμα σε έναν κόσμο που καταρρέει.

Μην μου ανοίγετε την πόρτα του κλουβιού.

Δεν μπορώ πια ποτέ μου να βαδίσω ελεύθερη.

Τα μονοπάτια της ζούγκλας είναι κλειστά για μένα.

Θα μείνω εδώ, κάνοντας άλματα μέσα από φλεγόμενα στεφάνια.

Τίγρη στο κλουβί.