απόσταγμα

.

Είναι χριστούγεννα.

Πέρυσι τέτοιον καιρό σε αγαπούσα.

Πέρυσι τέτοιον καιρό με αγαπούσες.

Πέρυσι τέτοιον καιρό ήμουν ζωντανή.

Δεν νιώθω πια πόνο, ούτε θλίψη. Τα νεκρωμένα μέλη δεν πονούν. Με το νυστέρι κόβω τις σάπιες σάρκες χωρίς να νιώθω το παραμικρό. Το τοπίο καθαρίζει. Οι απανθρακωμένοι κορμοί απομακρύνονται. Η πλαγιά προβάλλει γυμνή, άγονη, σκληρή, μέσα στο ανελέητο λευκό φως.

Χώμα πασπαλισμένο με γκρίζα στάχτη, λίπασμα για τους σπόρους τους κρυμμένους στην αγκαλιά της γης. Κάποτε θα φυτρώσουν, μα είναι νωρίς ακόμη. Ακόμη είμαι καμμένη γη.

Αν έχει απομείνει μέσα μου κάτι, είναι το μίσος. Καθαρό μίσος. Απλλαγμένο πια από φθόνους, μικρότητες, μνησικακίες. Μίσος αγνό, ατόφιο, αμόλυντο.

Απόσταγμα μίσους.



Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο για τον Χίμλερ. Στερημένο από συναισθηματική τροφή, το μικρό αγόρι αποσύρθηκε, οχυρώθηκε, γέμισε την ψυχή του αγκαθωτό σύρμα. Όπως γράφει ο ίδιος στο προσωπικό του ημερολόγιο, το οποίο τηρούσε απαρέγκλιτα από παιδί ακόμη, αποφάσισε να πάψει να είναι ευάλωτος. Προκαλώντας πόνο στους άλλους επιβεβαίωνε ξανά και ξανά στον εαυτό του ότι ήταν άτρωτος στα συναισθήματα.

Υπάρχουν δυο βασικοί τρόποι να πάψεις να είσαι ευάλωτος στον πόνο. Ο ένας είναι να αποφασίσεις να απολαμβάνεις τον πόνο που σου προκαλούν, ο άλλος είναι να αποφασίσεις να απολαμβάνεις τον πόνο που προκαλείς στους άλλους. Πολλοί διαλέγουν και τους δυο.

Εγώ διάλεξα το δρόμο του πολεμιστή.

Κράτησα μέσα μου το μίσος. Το μίσος που εσύ μου χάρισες. Οπλίζει την καρδιά μου.

Ρουφώ ανηδονικά το σπάνιο απόσταγμα.

Ποθώ να το μοιραστώ μαζί σου.

Ανήκει και στους δυο μας.

Καλή μας αντάμωση.

.