επαναφορά

Φτάνω στη σχολή, ανεβαίνω τις σκάλες. Πάνω αντηχούν ποδοκροτήματα και ακόρντα κιθάρας. Χώνομαι στα αποδυτήρια προσπαθώντας να περάσω όσο μπορώ πιο απαρατήρητη. Αλλάζω στα γρήγορα, εύχομαι να ήμουν αόρατη.

Μπαίνω στην αίθουσα.

Έκπληξη, γέλια φωνές, πού ήσουν τόσον καιρό, πού χάθηκες; Όλα καλά; Μοιράζω χαμόγελα και ασάφειες δεξιά και αριστερά. Όλα δύσκολα. Το σώμα δυσκίνητο, σκουριασμένο, μήνες αχρησίας. Ασθμαίνω στις ασκήσεις, χάνομαι στις φιγούρες. Όλες γύρω μου πετούν, εγώ σέρνομαι. Πεισματωμένη τιθασεύω την παρόρμηση να τρέξω έξω, μακριά, να φύγω, να παραιτηθώ.

Θέλει χρόνο, λέω μέσα μου.

Πάρε το χρόνο σου.

Σιγά-σιγά.

Πόδια, χέρια, κορμί, όλα παραλυμένα. Μα το πιο δύσκολο είναι το μυαλό. Σκορπισμένο σε χίλιες κατευθύνσεις, νωθρό, παραιτημένο. Αδύνατον να το συγκεντρώσω. Κάποτε έφτανε να δω μια κίνηση μια φορά για να την εκτελέσω. Τώρα, δέκα φορές και πάλι μου φαίνεται άγνωστη.

Κοιτάζω στον καθρέφτη.

Στον μεγάλο καθρέφτη που πιάνει όλο τον τοίχο.

Στον μεγάλο καθρέφτη που για ένα ολόκληρο χρόνο αντίκριζα μια γυναίκα νέα, όμορφη, γεμάτη δύναμη και χάρη.

Στο μεγάλο καθρέφτη που αντίκριζα τη γυναίκα σου.

Τη γυναίκα που εσύ έπλασες μέσα μου.

Εσύ που δεν είσαι πια μαζί μου.

ΣΟΚ.

Απέναντί μου στέκει μια γυναίκα άχαρη, μεγάλη, κουρασμένη, γερασμένη. Τα γκρίζα της μαλλιά πιασμένα κότσο, το σώμα της βαρύ μέσα στα μαύρα ρούχα.

Απέναντί μου στέκει μια γυναίκα στεγνή, νεκρωμένη.

Απέναντί μου στέκει μια μοιρολογίστρα.

Στέκομαι στην άκρη, κοντά στον τοίχο. Περιμένω τη σειρά μου για να εκτελέσω μια άσκηση. Το μυαλό μου πλανιέται σε μια αχανή παγωμένη έκταση. Αδυνατώ να το φέρω πίσω. Νιώθω τα δάκρυα να με καίνε. Ξεπηδούν ανεξέλεγκτα σαν εμετός. Κάνω πως κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Κρύβω το πρόσωπό μου πίσω από την κουρτίνα.

Ευτυχώς κρατά λίγο.

Πηγαίνω στην τουαλέτα, από εκεί στα αποδυτήρια, αλλάζω, φεύγω.

Μέσα στο αυτοκίνητο, στο δρόμο της επιστροφής, ξερνάω ουρλιαχτά λαβωμένης τίγρης. Οι κραυγές αντηχούν στο μικρό χώρο και με τρομάζουν. Αδύνατον να τις συγκρατήσω. Θέλω να σε πιάσω και να σου πω σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, θέλω να υποφέρεις, ποτέ δεν θα υποφέρεις όσο εγώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ'αγαπώ, ποτέ δεν θα αγαπήσω ξανά, μου έκλεψες την αγάπη μου.

Στο σπίτι είναι όλα ήσυχα, φώτα σβηστά.

Κάνω ντους, φορώ την πυτζάμα μου, χώνομαι στις κουβέρτες.

Άλλη μια μέρα τέλειωσε.