Έφτιαξα καφεδάκι και κάθομαι να το πιω με ησυχία μπροστά στη τζαμαρία. Έβαλα σε ένα πιάτο δυο κρίθινα παξιμαδάκια, ένα κουλούρι πολύσπορο κι ένα κομμάτι σοκολάτα Ίον αμυγδάλου, την αγαπημένη μου.
Ο ήλιος γλιστρά μέσα από τα φύλλα τις γλυσίνας και με ζεσταίνει. Ρουφάω την πρώτη γουλιά απολαυστικά, κλείνω τα μάτια. Ανασηκώνω ελαφρά το κεφάλι, στρέφω το πρόσωπο, περιμένοντας το πρώτο σου φιλί.
Μια πεταλούδα φτερουγίζει στα βλέφαρά μου.
Όταν τα ξανανοίγω αντικρίζω την απουσία σου.
Σπίτι, ζέστη, έρωτας, όλα έχουν χαθεί. Στον πάτο του φλιτζανιού πικρό το κατακάθι. Η τζαμαρία ραγίζει και σωριάζεται στα πόδια μου. Ο κόσμος θρυμματίζεται.
Θραύσματα ημέρας.
Out flew the web and floated wide;
The mirror crack'd from side to side;
"The curse is come upon me," cried
The Lady of Shalott.
from the poem "The Lady of Shalott"
by Alfred, lord Tennyson
Το υφαντό στο παραθύρι ανεμίζει
Πέρα ως πέρα ο καθρέφτης της ραγίζει
"Ήρθε η ώρα της κατάρας", ψιθυρίζει
Η Λαίδη του Σάλοτ.
από το ποίημα "Η Λαίδη του Σάλοτ"
του Άλφρεντ, λόρδου Τέννυσον
σε μετάφραση δική μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου