μαγική τελετή

.

Ξεκίνησε κάπως σαν παιχνίδι, θυμάσαι;

Σου έγραψα πως θα μου άρεσε να παίξουμε το γαμπρό και τη νύφη. Να έρθω στη συνάντησή μας ντυμένη στα λευκά, με τούλια και δαντέλες, με άσπρα ρόδα στα μαλλιά και άσπρα μεταξωτά εσώρουχα, κι εσύ να με πάρεις αγκαλιά, να με περάσεις το κατώφλι της πόρτας, να με ακουμπήσεις μαλακά στο κρεβάτι και να μου βγάλεις ένα ένα τα ρούχα, ένα ένα τα ρόδα από τα μαλλιά, κάθε άγγιγμα κι ένα φιλί, και να με πάρεις σαν να με έκανες επιτέλους δική σου, σαν να ήταν η πρώτη φορά και για πάντα.

Ανόητα κοριτσίστικα όνειρα.

Μπήκες στο παιχνίδι με ενθουσιασμό απρόσμενο. Δεν ήθελες να κάνουμε κάτι τέτοιο στα ψέματα, παραήταν σοβαρό για να το πάρουμε αψήφιστα. Πόσο θα ήθελες να μπορούσε να γίνει στ' αλήθεια, είπες. Τρόμαξα, αναστατώθηκα. Ήταν δυνατόν; Στα ψέματα, ναι, αλλά... στ' αλήθεια;

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσαμε. Ήσουν εσύ που με έκανες να το πιστέψω. Ήσουν εσύ που μου έβαλες την ιδέα στο μυαλό μου. Ότι κάποια μέρα, κάποτε, ίσως να ήταν δυνατόν.

Σχεδιάσαμε την τελετή με επίμονη βραδύτητα.

Θα ύφαινα μοναχή το νυφικό μου, από μεταξωτές κλωστές βαμμένες με βελανίδια, ρόδια και καρύδια - μακροζωία, αφθονία και γονιμότητα.
Θα έφτιαχνα γλυκίσματα, από μέλι, σουσάμι και σταφίδες. Εσύ θα έφερνες ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί.
Θα λούζαμε ο ένας τον άλλον με αρωματικά βότανα και θα ξεπλενόμασταν με ανθόνερο.
Θα φορούσαμε τα νυφικά μας ρούχα και θα βάζαμε σε ένα σοφραδάκι μια κούπα κρασί κι ένα πιάτο γλυκίσματα.
Στο τζάκι θα έκαιγε φωτιά από ξύλα ελιάς και σανταλόξυλο. Θα κόβαμε ο ένας μια τούφα από τα μαλλιά του άλλου και θα τις ρίχναμε στη φωτιά μαζί, με μια κίνηση.
Θα σχηματίζαμε στο πάτωμα έναν κύκλο με ένα λεπτό σχοινί από μαλακό καννάβι. Θα μπαίναμε στον κύκλο οι δυο μας πιασμένοι από το χέρι. θα δίναμε ο ένας στον άλλον από ένα γλύκισμα και θα πίναμε κρασί από την ίδια κούπα.

Ύστερα θα παίρναμε το σχοινί και θα δέναμε τα χέρια μας μεταξύ τους.

Και έτσι δεμένοι θα κάναμε έρωτα, για πρώτη φορά και για πάντα.

Και ύστερα θα πλέκαμε με το σχοινί εκείνο δυο φυλαχτά να μας συντροφεύουν.




Θα μπορούσε να γίνει. Μα δεν έγινε. Δεν θέλησα να το κάνω παιχνίδι, όπως όλα τα άλλα. Ήταν για μένα, όπως και για σένα, ένα παιχνίδι πάρα πολύ αληθινό. Και θέλησα να περιμένω, να περιμένουμε, με την ευχή και την ελπίδα να γίνει κάποτε στ' αλήθεια.

Και ύφαινα μαγικά ξόρκια στο σκοτάδι.

Λάθος ξόρκια με λάθος υλικά.

Και τώρα μόνη κλώθω τα ξέφτια της μαγείας που εξανεμίστηκε.

.