Θυμάσαι το σπιτικό μας;
Ένα παιχνίδι ήταν κι αυτό. Ένα αληθινό παιχνίδι.
Το πιο ριψοκίνδυνο παιχνίδι που έπαιξα ποτέ μου.
- Θα ήθελες να φανταστείς ότι έχουμε ένα σπίτι; ... Θα το διαλέξουμε μαζί, θα το στολίσουμε, θα το νοικοκυρέψουμε. Θα είναι ακριβώς όπως στα όνειρά μας. Και τα ήσυχα βράδια θα σκαλίζεις τη φωτιά στο τζάκι και θα βλέπω την αντανάκλαση της φλόγας στο πρόσωπό σου. Και τα κυριακάτικα πρωινά θα πίνουμε μαζί το καφεδάκι στη βεράντα.
Διαλέξαμε μια μικρή παλιά μονοκατοικία σε ένα ήσυχο προάστιο. Κάναμε μαζί τα μερεμέτια, ξυσίματα, σοβαντίσματα, στοκαρίσματα, βαψίματα. Τα παλιά παραθυρόφυλλα έγιναν λουλακί. Οι τοίχι ανοιχτό κίτρινο κροκί. Δυο υπνοδωμάτια, ένα για σένα, ένα για μένα. Πάντα μας άρεσε η ανεξαρτησία. Έτσι είναι διπλή η χαρά όταν συναντάς τον άλλον, και ο έρωτας δεν καταντά υποχρέωση. Μπροστά στο τζάκι ρίξαμε μια χοντρή φλοκάτη που είχα υφάνει εγώ στον αργαλειό μου και είχα βάψει με ρόδια και κρεμυδόφυλλα.
Μια βεραντούλα με τζαμαρία, για να αράζουμε στις χειμωνιάτικες λιακάδες. Στον κήπο μια ροδιά, μια γλυσίνα κι ένα αγιόκλημα. Μικρός ο κήπος, μικρό και το σπιτάκι, ίσα ίσα να χωρέσει τη χαρά μας.
Μας πήρε εβδομάδες να το διαλέξουμε, να το χτίσουμε, να το φτιάξουμε έτσι όπως το θέλαμε. Και ζούσαμε εκεί, οι δυο μας, στο περιθώριο του χρόνου, στο περιθώριο της "αληθινής" ζωής μας.
Πόσες φορές με αγκάλιασες στο μιντέρι του τζακιού; Πόσες φορές κυλιστήκαμε μαζί πάνω στη φλοκάτη; Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω το μαλακό πέλος να μου χαϊδεύει την πλάτη. ένας ζεστός λυγμός ανεβαίνει από το στέρνο μου και με μουσκεύει ολόκληρη.
Ποτέ μου δεν έζησα κάτι πιο αληθινό.
Ποτέ δεν ένιωσα τόσο δικό μου ένα σπιτικό.
Που να βρίσκεται άραγε εκείνο το σπίτι; Στο κοιμητήριο των νεκρών ονείρων; Στη λειψανοθήκη των γλυκόπικρων αναμνήσεων; Στο οπλοστάσιο των σκουριασμένων φαντασιώσεων; Στο νησί των νοσταλγικών χαμένων ερώτων;
Μέσα μου ωστόσο δεν υπάρχει πια.
Αυτό, το πιο αληθινό απ' όλα.
Τυφώνας, σεισμός, ανεμοζάλη.
Θύματα φυσικών καταστροφών.
Αγάπες δίχως σπιτικό.
Tiempo y silencio
con Cesaria Evora y Caetano Veloso
Una casa en el cielo
Un jardín en el mar
Una alondra en tu pecho
Un volver a empezar
Un deseo de estrellas
Un latir de gorrión
Una isla en tu cama
Una puesta de sol
Nacer en tu risa
Crecer en tu llanto
Vivir en tu espalda
Morir en tus brazos
Tiempo y silencio
Gritos y cantos
Cielos y besos
Voz y quebranto
Χρόνος και σιωπή
με τους Σεσάρια Εβόρα και Καετάνο Μπελόσο
Ένα σπίτι στον ουρανό
Ένας κήπος στη θάλασσα
Ένας κορυδαλλός στο στήθος σου
Μια καινούρια αρχή
Μια λαχτάρα γι' αστέρια
Ένα φτερούγισμα σπουργίτη
Ένα νησί το κρεβάτι σου
Ένα ηλιοβασίλεμα
Γεννιέμαι στο γέλιο σου
Μεγαλώνω στο κλάμα σου
Κοιμάμαι στην αγκαλιά σου
Πεθαίνω στο πλευρό σου
Χρόνος και σιωπή
Κραυγές και τραγούδια
Ουρανός και φιλιά
Φωνή και κλάμα
(η μετάφραση δεν έγινε σε στίχους, έγινε λίγο έως πολύ κυριολεκτική, ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες μου, αλλά δεν άντεχα να χάσω ούτε σταγόνα από τις λέξεις του τραγουδιού)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου