Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

παιχνίδι

.


Σήμερα θα παίξουμε ένα καινούριο παιχνίδι. Είναι πολύ απλό και ευχάριστο. Αρκεί ένα κλικ με το ποντίκι.


Πρώτα όμως πρέπει να ντυθούμε κατάλληλα.


Έχω διαλέξει για σένα κάτι όμορφο εδώ.


Για μένα διάλεξα δύο, δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο μου αρέσει περισσότερο, θέλεις να ρίξεις μια ματιά; Το ένα θα το βρεις εδώ και το άλλο εδώ.


Πάρε το χρόνο σου, κοίταξέ τα με την ησυχία σου.


Θέλω να με φανταστείς να τα φοράω, πρώτα το ένα και μετά το άλλο.


Θέλω να φανταστείς ότι πηγαίνουμε μαζί για ψώνια. Κοιτάζουμε βιτρίνες, μου δείχνεις τι σου αρέσει, τι θα ήθελες να δεις πάνω μου. Μπαίνουμε στο μαγαζί, η πωλήτρια ξεκρεμάει από την κρεμάστρα αυτά που της ζητήσαμε, μας γυρίζει στιγμιαία την πλάτη, έχει καλίγραμμο σώμα, λεπτή μέση, μακριά πόδια, η στενή φούστα της χαϊδεύει τη στρογγυλάδα της. Κοιταζόμαστε συνένοχα και χαμογελάμε, ξέρω τι σκέφτεσαι, μου αρέσει που το σκέφτεσαι.


Μπαίνουμε μαζί στο δοκιμαστήριο, βγάζω τα ρούχα, βγάζω τα εσώρουχα, με βοηθάς να δοκιμάσω τα καινούρια, καθυστερώντας ίσως λίγο παραπάνω καθώς ανεβάζεις το κορμάκι, αφήνοντας τα δάχτυλά σου να ξεστρατίσουν λίγο, χαϊδεύοντας τον ώμο μου καθώς στρώνεις την τιράντα. Κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, βλέπω τον πόθο στα μάτια σου, σε νιώθω πάνω μου καθώς με αγκαλιάζεις από πίσω, γελάω καθώς τραβιέμαι και σου πιάνω τα χέρια, έχουμε όλο το χρόνο γι’ αυτό.


Δοκιμάζουμε και δεύτερο, και τρίτο, μπαίνουμε και σε άλλα μαγαζιά, μεσημέριασε, πεινάω πολύ, κι εσύ το ίδιο, όμως προτρέχει μια άλλη πείνα, πολύ πιο επιτακτική. Δύσκολα πια μπορούμε να συγκρατήσουμε τον ερεθισμό μας, αυτό όμως είναι το πιο ηδονικό κομμάτι του παιχνιδιού, η αναμονή, η αναβολή, τόσο πιο απολαυστική όσο πιο σίγουρη είναι η κατάληξη.


Διαλέγεις ένα κορμάκι με δαντέλα, με χαμηλό σουτιέν που αφήνει το στήθος έξω και πίσω σταματά χαμηλά στην πλάτη, αφήνοντας χώρο για άλλα παιχνίδια. Η ανυπομονησία κάνει την καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά ώστε σβήνει όλους τους ήχους του έξω κόσμου.


Μόλις κλείσει η πόρτα πίσω μας με σφίγγεις πάνω σου.

- Πρέπει να περιμένεις, αγοράκι.

Με αρπάζεις ανυπόμονα αλλά σου ξεγλιστρώ, σου γνέφω όχι, όχι ακόμα, και με ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο τρυπώνω στο μπάνιο και γυρνώ το κλειδί.


Όταν βγαίνω με περιμένεις όρθιος έξω από την πόρτα. Δεν βλέπεις τίποτα πια, ούτε καν εμένα, μόνο το όνειρο που μαζί παίξαμε, μόνο τον πόθο που μαζί θεριέψαμε. Με σπρώχνεις απότομα στον τοίχο, χάνεσαι μέσα μου, νιώθω το σώμα μου ένα με το δικό σου, κι εγώ δεν ξέρω πια ποιος είναι ποιος, ούτε αν τελειώνει ποτέ αυτό το παιχνίδι.


Όμως ακόμα και η αιωνιότητα έχει τέλος.


Πρέπει να χωριστούμε.


Όταν φτάσεις σπίτι σου, αφού ξεκουραστείς, θέλω να ανοίξεις πάλι τον υπολογιστή σου και να μου διαλέξεις ένα δώρο, κάτι να μου κάνει συντροφιά όταν είσαι μακριά μου, ένα παιχνίδι μόνο για μένα.


Θα βρεις πολλά όμορφα παιχνίδια εδώ.


.

Δεν υπάρχουν σχόλια: