τύψεις

.

Εχτές κάναμε έρωτα με τον άντρα μου.

Δεν μπορούσα να το διανοηθώ ούτε μπορούσα να το αποφύγω άλλο. Πόσες μέρες μπορείς να είσαι κουρασμένη, να νυστάζεις, να έχεις πονοκέφαλο ή περίοδο;

Όχι πως δεν είχε ξαναγίνει από τότε που με άφησες. Όσο κι αν κοίταζα να πέσω για ύπνο με τις κότες και να σηκωθώ με τα κοκόρια, όσο κι αν του γύριζα την πλάτη σβήνοντας το φως, όσο κι αν κυκλοφορούσα στο σπίτι σα φάντασμα με τα μάτια πρησμένα από το κλάμα, κάποιες φορές γινότανε κι αυτό. Το άφηνα απλώς να συμβεί, στο σκοτάδι, με κλειστά τα μάτια, με σφιγμένο σώμα, δαγκώνοντας τα χείλη για να μην κλάψω και μουσκεύοντας μετά το μαξιλάρι στο δάκρυ.

Εχτές όμως, δεν ξέρω για ποιο λόγο, ήταν διαφορετικά.

Είχε περάσει κάμποσος καιρός. Ένιωθα ότι δεν μπορώ πια να του το αρνηθώ. Και είχα βαρεθεί να κλαίω. Άφησα το φως αναμμένο και έστρεψα το πρόσωπό μου προς το μέρος του, με ανοιχτά τα μάτια. Τον χάιδεψα στο πρόσωπο, στην πλάτη, στην κοιλιά. Τον άφησα να με αγγίξει παντού, άφησα το σώμα μου να δεχτεί τα χάδια του.

Κάτι μέσα μου αντιδρούσε. Η εικόνα σου δεν έφευγε από το μυαλό μου. Πώς θα μπορούσε; Έχεις διαποτίσει τη σκέψη μου, έχεις γίνει κομμάτι της, με συντροφεύεις όλη μέρα κι όλη νύχτα όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν κάνω. Κι αυτήν την ώρα, την ώρα που θέλω να δοθώ ερωτικά, δεν μπορώ να δοθώ παρά μόνο σε σένα.

Τον άφησα να με γδύσει, να με κοιτάξει, να με αγγίξει, τον άφησα να με φιλήσει ανάμεσα στα πόδια, για πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες. Άφησα το σώμα μου να ξεχαστεί, να χαλαρώσει. Του χάιδεψα το κεφάλι και τον τράβηξα πάνω μου.

Σκόρπιες σκέψεις ανάκατες, δικές σου θύμησες, άγνωστα σώματα, λάγνες φαντασιώσεις. Και πάντα η εικόνα σου να επανέρχεται σαν θλίψη και σαν τύψη.

-Ξάπλωσε λίγο να ξεκουραστείς.
Μ' ένα χαμόγελο.

Τώρα είμαι εγώ πάνω του, δεν αφήνομαι πια παθητικά, έχω εγώ τα ηνία. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Για μια στιγμή βουλιάζω στη νοσταλγία, ένας λυγμός συνταράζει το κορμί μου.

Αμέσως μετά όμως έρχεται η σκέψη σου και με αγκαλιάζει.

Μου λές ότι σου αρέσει αυτό που κάνω, ότι θέλεις να το κάνω, ότι θέλεις να νιώσω όμορφα, να νιώσω ηδονή, να νιώσω πόθο για έναν άλλον άντρα, γιατί αυτό είναι που θέλεις από μένα, πάνω απ' όλα, να είμαι πλάσμα ερωτικό, ελεύθερο και δυνατό.

Γιατί πάντα η σχέση μας ήταν ελεύθερη, ανοιχτή, ποτέ δεν περιόρισε ο ένας τον άλλον, ποτέ δεν βάλαμε κανόνες ούτε απαγορεύσεις. Είμασταν μαζί μόνον επειδή το επιθυμούσαμε και για όσο το επιθυμούσαμε.

Και τώρα είμαστε πάλι μαζί, είσαι μαζί μου, πάνω μου, γύρω μου, μέσα μου, διαποτίζεις το σώμα και τη σκέψη μου, με αγκαλιάζεις και με οδηγείς στην ηδονή, με ελευθερώνεις.

Ένα πολύχρωμο πυροτέχνημα και μετά σιωπή.

Κι ύστερα αναβλύζουν δάκρυα.

Κράτα με αγκαλιά.

Μη μ' αφήνεις.

Πονάω.

.