Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

βάρος

.

Είμαι βαριά.

Πολύ βαριά.

Τόσο βαριά που δεν μπορώ να με σηκώσω.

Με δυσκολία σέρνω τον εαυτό μου στις καθημερινές ασχολίες του. Δουλειά, σπίτι, παιδί, υποχρεώσεις.

Στην αρχή προσπαθούσα να συνεχίσω την ζωή μου απαράλλαχτη, λες και δεν συνέβη τίποτα. Πήγαινα στα μαθήματα χορού, έβγαινα βράδια, έκανα εκδρομές.

Μα ήμουν βαριά.

Τόσο βαριά!

Στάθηκε αδύνατον να σηκώσω το βάρος.

Σταμάτησα σιγά-σιγά να βγαίνω. Οι φίλοι το κατάλαβαν. Το τηλέφωνο έπαψε να χτυπά. Σταμάτησα τα μισά μαθήματα. Πρόσφατα έκοψα και τα μισά από τα υπόλοιπα. Τώρα πηγαίνω μόνο μια μέρα την εβδομάδα. Ίσα-ίσα να περάσω τις εξετάσεις. Στην παράσταση δεν θα λάβω μέρος.

Είμαι πολύ βαριά.

Καμμιά φορά προσπαθώ να πετάξω.

Βλέπω τον ουρανό και τον λαχταρώ.

Είναι τόσο γαλάζιος!

Κι εγώ τόσο βαριά!

Προσπαθώ να πετάξω, απλώνω τα φτερά μου με τη χάρη μιας στρουθοκαμήλου, τρέχω, πηδάω, σταματάω. Γελοία θλιβερή ή μήπως θλιβερά γελοία;

Θυμάμαι κάποτε ήμουν ανάλαφρη.

Πώς πήρα τόσο βάρος;

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: