slapstick με burlesque

.

Στην αρχή δεν θέλησα να το πιστέψω. Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που βρισκόσουν με άλλη γυναίκα. Η σχέση μας ήταν πάντα ανοιχτή και βασιζόταν στην ειλικρίνεια.

Θυμόμουν τα λόγια σου: "Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ", "Ονειρεύομαι μια ζωή μαζί σου", "Τέτοιο κορίτσι που δίνει τέτοια ελευθερία δεν το αφήνω με τίποτα".

Τι ήταν αυτή η γυναίκα για σένα;

Τι ήμουν εγώ πλέον για σένα;

"Σ' αγαπώ πάντα. Χαίρομαι που περνάς καλά."

"Σ' ευχαριστώ κούκλα μου, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο από σένα. Κι εγώ σ' αγαπώ"

"Σ' αγαπώ." Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Δεν ήξερα, δεν ήμουν σίγουρη, δεν ήξερα τίποτα πια. Με αγαπούσες; Είχα την ίδια θέση στην καρδιά σου; Κι εκείνη; Τι θέση είχε εκείνη; Τι ήξερε για μένα, για μας;

"Της έχω μιλήσει για σένα, τα ξέρει όλα για μας τους δυο. Είμαι τελείως ειλικρινής μαζί της, όχι όπως με την γυναίκα μου. Αυτή τη φορά θέλω να τα κάνω όλα σωστά.. Λοιπόν φαίνεται πως είναι του χαρακτήρα της δέσμευσης. Δέχεται να έχουμε σεξουαλικες σχέσεις με άλλους, αλλά πάντα σαν ζευγάρι. Ίσως έχει μια ανασφάλεια στο να κάνουμε κάτι χωριστά, το σέβομαι αυτό, άλλωστε μου αρέσει η ιδέα, είναι κάτι που δένει το ζευγάρι."

Κάθε λέξη μια μαχαιριά.

"...γυναίκα μου..."

"...δέσμευση..."

"...ζευγάρι..."

Τυφλός πόνος.

"Είναι η γυναίκα σου, σωστά; Είναι το κορίτσι σου τώρα πια."

"Ναι, είναι το κορίτσι μου, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό."

Κρύο.

"Δεν έχουμε λοιπόν τίποτε άλλο να πούμε. Το ερωτικό κομμάτι της σχέσης μας τελειώνει εδώ. Σε ευχαριστώ για όσα ζήσαμε μαζί."

Παγωνιά.

Όμως όχι.

Δεν τελείωσε.

Δεν το άφησες να τελειώσει.

"Εμείς οι δύο δεν θα μπορούμε να συναντιόμαστε όπως πριν, αλλά αν την γνωρίσεις, θα δεις ότι είναι ελκυστικός και ενδιαφέρον άνθρωπος. Πιστεύω ότι ταιριάζετε, έχετε πολλά κοινά. Θα γνωρίσεις έναν καινούριο άνθρωπο με ανοιχτό πνεύμα, που ξέρει να χαίρεται τον έρωτα. Έτσι θα μπορούσαμε να χαρούμε τη σχέση μας σε μια νέα φόρμα. Πώς σου φαίνεται η ιδέα μου;"

Ένα στριγγό γέλιο με ξεκουφαίνει.

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.

Δεν πιστεύω στα μάτια μου.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω.

Εσύ το γράφεις αυτό;

Εσύ;

Αλλά δεν ήσουν πια εσύ, δεν ήσουν πια ο άντρας που αγαπούσα, ο άντρας που με αγαπούσε.Ήσουν ο άντρας Εκείνης, ήσουν ο Δικός Της άντρας, ήσουν ο άντρας Της. Ο άντρας που είχα αγαπήσει δεν υπήρχε πια. Ένα βλεφάρισμα, ένας χτύπος καρδιάς, ένας οργασμός - και μεταμορφώθηκες σε Άλλον.

Μα εγώ, εγώ που έτρεχα με τα χέρια ορθάνοιχτα να σε αγκαλιάσω, τι μπορούσα να κάνω; Συνέχισα να τρέχω με τα χέρια ορθάνοιχτα, με τα μάτια ορθάνοιχτα, ίσια μπροστά μου - στο κενό.

Όπως σε κείνα τα κινούμενα σχέδια που το μπιπ μπιπ ξεφεύγει την τελευταία στιγμή αλλά το κογιότε έχει πάρει φόρα και συνεχίζει να τρέχει ίσια κατά τον γκρεμό, τα πόδια του γυρίζουν τρελλά στον αέρα αλλά δεν πέφτει, γιατί έχει πάρει φόρα και γιατί δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι βρίσκεται στο κενό.

Μέχρι που κάποια στιγμή κοιτάζει κάτω, συνειδητοποιεί που βρίσκεται, και τότε... ...ένα συννεφάκι σκόνης στην οθόνη και οι θεατές κατουριώνται από τα γέλια, πώς είναι δυνατόν να είναι κανείς τόσο ηλίθιος!

.