Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

e la nave va

.

Βλέπω την καρδιά σου να απομακρύνεται από μένα με ταχύτητα φωτός. Πάνω σε ένα στολισμένο καράβι, αγκαλιά με την καλή σου, κουνάτε χαμογελαστοί τα μαντίλια σε όσους μένουν πίσω. Σε βλέπω να φεύγεις, σε ακούω να με ρωτάς:

- Γιατί φεύγεις;

Προσπαθώ να σου πω ότι δεν είμαι εγώ που φεύγω, είσαι εσύ, αλλά η μουσική είναι πολύ δυνατά, τα φώτα σε στραβώνουν, δεν με βλέπεις που γνέφω απελπισμένα, δεν με ακούς που κλαίω σπαρακτικά.

- Έχεις απομακρυνθεί.

Δεν βλέπεις ότι εσύ είσαι που απομακρύνθηκες, εσύ είσαι που μεταμορφώθηκες, εσύ είσαι που έφυγες. Δεν το βλέπεις γιατί σημείο αναφοράς είναι πάντα ο εαυτός μας, και πάντα μοιάζει ακίνητος, πάντα οι άλλοι μοιάζουν να φεύγουν.

Έπαψες να με αγαπάς και ούτε καν το κατάλαβες.

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: